SON DURAK TOPRAKTAN YATAK

Betondan ayaklar üstünde
Betondan şilte yataklar
Kurumlu iki kıyıyı birbirine bağlar
Altında çarşaf gibi deniz
Dalgalar gelip geçip duvarları yalar
Üstünde dort teker arabalar
Oradan oraya akar
Köprüler

Deniz kenarı yemyeşil ağaçlar
İçinde binbir türlü
Nefret
Sevgi
Utanç saklar
Dahayeni gördüm
Aşıklar ağaçlara başlarını yaslar
Korular

Karşı kıyıda kubbeler, minareler
Avlusunda bir mermer yatak
Asıl yolculuk için ilk durak
Ezan sesi, sela sesi
Durdurur şehrin kalbini
Boğum boğum boğarak
Camiler

Son durak
Topraktan yatak
Çiçekten çarşaf
Başında mermer yastık
Yastık üstünde silinmez yazılar
Mermer üstüne kazınmış adlar
Binbir asırlık
Her yolcuyu misafir eden yataklık
MEZARLAR

HAYAL KURMAK

Hayal kuramak
Tuhaf kılıklarda oyun oynamaktır bazen
Hiç olmaığın yada olamayacağın
Şekillere kondurmaktır kendini

Hayal kurmak
Aklın dans edip gölgelerle
Aldatırken kendini
Yüreğinin garip bir huzurla
Karşı koyamamasıdır
Bu ebeleyip sobelemeceye

Hayal kurmak
bir çoçuk oyununa dalmaktır
Üstü başı toz içinde
Anne yüreğini burkan bir azarla uyanmak

Hayal kurmak
Elinde bir boya fırçası
Tüm siyahları beyaza boyamaktır
İçine kırmızı, mavi, yeşil
Çeşit çeşit renk katmak.

Hayal kurmak
Bir bardak suda okyanuslar yaratmak
İçinde yunuslarla oynaşıp
Yosunlara bulaşmaktır.

AKLIM BULANIK

Yüreğim ses vermez oldu
Kalemim yazmaz artık
Aklım bulanık
Aklım karmakarışık.

HAYAT

Oturup dizi dizi dertlerini anlatsan
Zannetmeki Ademoğlu seni anlar.
Yüreginde pare pare açılırken yaralar
Zannetmeki felek, yaptığına şaşar.
Gözlerinden boncuk boncuk akarken yaşlar
Zannetmeki hayatta oturup sana ağlar.

BİR KEZ SEVDİM

Birkez sevdim,
Dediler sevdiğini bir başkası aldı
Birkez daha sevdim
Dediler bu sevdada sana yer kalmadı
Usanmadım
Birkez daha sevdim
Umutlarım elimde kaldı.
Sevmeye tövbe ettim
Dayanmadı yüreğim
Uslanmadı
Birkez daha sevdim
Dediler ecel kapını çaldı
Sana acıdı, senı yok saydı
Gitti bir başkasının canını aldı.

İNADINA SENI ARAMAKTAYIM

Elimde dünden kalan umutlarım
Yarınlara yol almaktayım
İçimde senden kalan kırgınlıklarım
Her sevişmede inadına seni aramaktayım.

İSTANBUL

İstanbul
Dört bir yanı minarelerle kaplı
Sanki yüreğinin ortasında
Kara saplı bi hançer saplı

Var oluş mücadelesinde
Yok olmanın gazabı!

İstanbul
Dört bir yanı matemsi binalarla kaplı
Sanki acıların hepsi
Bu şehirde saklı

Yaşam mücadelesinde
Ölümün can yoldaşı

İstanbul
Dört bir yanı denizlerle kaplı
sanarsın ki toplanmış şehrin ortasında
Bir ulusun gözyaşları

Gülebilme mücadelesinde
İnadına ağlamaklı

İstanbul
Her sokak taşı
Sanki bir ölünün
Can yoldaşı...

YOL

Yol gitmek içindirde
Gideni yok
Hayat gidecek olanların
Şakaklarındaki damar
Atmaya son vermiş
Yolcu yola çıkmak isterde
Adım atmaya mecali yok.

Yol hoşturda boştur biraz
Bir sabah bakarsın
O' nu
Kuru yapraklar doldurur

Yaprağı götürecek olan
Yağmurla gelen sudur
Su gücünü sadece
Yaprağı götürmek için
Kullanır kudurur

Oysa yol insan içindir
İnsanın gitmesi için
Hazır ve nazırdır
Kimi evine
Kimi işine
Birileri sevgilisine
Gitsin diye vardır
Amaç insanları gideceği yere taşımaktır
Oysa insan unutunca insan olduğunu
Yol çaresiz kalır.

GÜNEBAKAN

İçimdeki güneşti az önce batan
Sevgilim beni ararsan
Yeni adresim bilki
GÜNEBAKAN

SON YOLCULUK

Çakılmış dokuz tahta durmakta musallada
Cansız bedenım yatmakta orada
Kılınsada namaz çıksak son yolculuğa
Hazırlan artık sende son vedaya
Tabutum taşınacak az sonra omuzlarda
Kimbilir neler takılacak akıllara
Durduramaz artık benı
Gözlerinden yaşlar aksada
Donüşü yok bu yolculuğun
Geçte olsa anlasan
Toprak değecek az sonra bedenime
Sen sekın ola sürme ellerini kefenime
Bir yolunu bulabilirsen
Son kez bak gözlerime
Sevdamın acısı çöksün yüreğine
Ben canımı bıraktım ellerine
Dilerim tanrıdan
Sende tutulursun bir gün
Ölüm kederine.

SEVGİLİYE

Ölüm sevgili senın elinden gelecekse
Zannetme ki dur derim ecele
Lugatında olüm aşksa
Ecele hergun biraz daha sitem edeceğim
Muradıma ermeden öleceksem eğer
Elimde rasmini bilki toprağa gotureceğim
Zordur bu sevgiyi taşımak bilirim
En sonunda yerlere düşeceğim
Loş ışıklarda yıne senın gölgenı göreceğim